Kielichowiec wonny (Calycanthus floridus)

Kielichowiec wonny (Calycanthus floridus)

Krzew, którego zapach kojarzy się z truskawkami to zdecydowanie Kielichowiec wonny (Calycanthus floridus), nazywany też krzewem truskawkowym. Jego zaletą nie są jedynie piękne kwiaty ale również zapach, który oprócz samych kwiatów, wydzielają jego pędy, liście, czy drewno. Kielichowiec wonny pochodzi z Ameryki Północnej gdzie możemy go spotkać najczęściej na terenie południowo-wschodniej części USA. W Polsce krzew kielichowca wonnego powoli zaczyna cieszyć się rosnącą popularnością, chociaż nadal stanowi rzadkość w naszych ogrodach. Ten krzew ozdobny osiąga do 2-3 metrów wysokości, ma kulisty i krzaczasty pokrój. Liście kielichowca wonnego są spore (osiągają nawet ponad 15 cm), mają zielony kolor, są błyszczące z góry i lekko włochate od spodu, ładnie przebarwiają się na jesień. W sprzedaży dostępne są sadzonki kielichowca wonnego w odmianach o kwiatach w kolorze bieli, ciemnej czerwieni, czy purpury.

Uprawa kielichowca wonnego w ogrodzie

Kielichowiec wonny możemy z powodzeniem uprawiać w ogrodach w zachodniej i środkowej części kraju. W Polsce wschodniej, uprawiany w gruncie, może przemarzać w mroźne zimy.

Kiedy kwitnie kielichowiec wonny?

Calycanthus floridus, kielichowiec wonny kwitnie intensywnie od czerwca do lipca na pędach dwuletnich i starszych. Kwiaty są pełne, nieduże (najczęściej 3-5cm), w przypadku czystego gatunku bordowe lub czerwono-purpurowe o intensywnym zapachu.

Od września do października na krzewie kielichowca wonnego pojawiają się brązowe owoce o charakterystycznym kielichowatym kształcie, wypełnione nasionami przypominającymi małe brązowe fasolki.

Calycanthus floridus var. glaucus kielichowiec wonny odmiana gładka
Calycanthus floridus var. glaucus kielichowiec wonny odmiana gładka

Kielichowiec wonny – wymagania, stanowisko i pielęgnacja

Kielichowiec wonny wymaga stanowiska słonecznego (krzew toleruje też stanowisko w lekkim półcieniu) ciepłego i osłoniętego od zimnych wiatrów i przeciągów. Stanowisko sadzenia nie powinno być również przesadnie zagęszczone, co może sprzyjać rozwijaniu się chorób grzybowych atakujących liście.

kielichowiec wonny krzew kwitnący w czerwcu
Krzew kielichowca wonnego najlepiej sadzić na słonecznym, ale osłoniętym stanowisku

Jaka ziemia dla kielichowca wonnego?

Kielichowiec wonny Calycanthus floridus najlepiej rośnie na glebach żyznych i próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności i lekko kwaśnym odczynie pH (Kielichowiec wonny ma sporą tolerancję co do pH gleby).

Okrywanie na zimę

Większe 3-4 letnie okazy kielichowca wonnego, w cieplejszych rejonach kraju, nie będą już wymagały okrywania na zimę, ale młode rośliny warto zabezpieczyć stroiszem i lekko kopczykować.

Kielichowiec wonny – cięcie

Krzew kielichowca wonnego nie wymaga przycinania, a nawet jest ono niewskazane, bo roślina źle je znosi. Możemy natomiast wykonać okresowo cięcie sanitarne jeśli zajdzie taka konieczność.

Rozmnażanie – wysiew nasion i odkłady

Nasiona Kielichowca wonnego wymagają wcześniejszej stratyfikacji, ale pozyskane z krzewu „na świeżo” potrafią wykiełkować bez wcześniejszego przechłodzenia. Wysiew nasion możemy prowadzić przez cały rok w cieplarnianych warunkach.

Kolejnym sposobem rozmnażania Kielichowca wonnego są odkłady, które należy sporządzić wiosną.

Kielichowiec wonny – odmiany

Zostało już wychodowane parę odmian kielichowca wonnego, różniącego się głównie kolorem i wyglądem kwiatów. Poniżej parę ciekawych odmian dostępnych w sprzedaży:

  • Calycanthus floridus 'Athens’ – Kielichowiec wonny 'Athens’ o kwiatach barwy seledynowej, seledynowo żółtej, kremowo-zielonej. Wewnętrzne płatki kwiatów mocno zawinięte do środka, zewnętrzne płatki dłuższe i bardziej wyprostowane.
  • Calycanthus floridus 'Ferox’ – Kielichowiec wonny 'Ferox’ – odmiana o wolniejszym od gatunku tempie wzrostu, ale większych liściach i dekoracyjnych, czerwonych kwiatach nieprzebarwiających się na brązowo.
  • Calycanthus floridus 'Purpureus’ – Kielichowiec wonny 'Purpureus’ – odmiana niższa i wolniej rosnąca od czystego gatunku, osiąga 1,5 m wysokości. Intensywniej kwitnie, a liście od spodu mają barwę sinopurpurową.

Czytaj też: