Łubin trwały (Lupinus polyphyllus)
Łubin trwały, chociaż nie jest w Polsce rośliną rodzimą, to zadomowił się u nas na stałe. Możemy go spotkać nie tylko w ogrodach, ale i na stanowiskach naturalnych. Łubin trwały (Lupinus polyphyllus) należy do rodziny bobowatych, a jego naturalnym, pierwotnym siedliskiem jest zachodnia część Ameryki Północnej. Bylina ta ma ozdobne, charakterystyczne, dłoniaste liście i wysokie pędy kwiatowe (kwitnąca roślina osiąga od 100 do 150 cm wysokości) z licznymi kwiatami o motylkowatej budowie zebranymi groniaście w kłosy na kwiatostanach. Uprawa Łubinu trwałego udaje się z powodzeniem nawet na ziemiach niskiej klasy. Sąsiedztwo łubinu wpływa korzystnie na wzrost innych roślin.
Spis treści
Łubin trwały – charakterystyka
| Rodzin: | Bobowate, Motylkowate (Fabaceae) |
| Gatunek: | Łubin trwały |
| Nazwa łacińska: | Lupinus polyphyllus |
| Pochodzenia: | Ameryka Północna |
| Typ rośliny | Bylina |
| Mrozoodporność | Tak, bylina zimująca w gruncie |
| Wysokość rośliny | 100-150cm w okresie kwitnienia |
| Liście | dłoniasto-złożone, ozdobne |
| Okres kwitnienia | czerwiec-lipiec |
| Kwiaty | budowa motylkowa, zebrane w kłosy, jedno- i dwu- barwne, w kolorach od bieli do ciemnoniebieskiego |
| Nasiona | zebrane w strąk |
| Rozmnażanie | wysiew nasion lub podział kłącza |
Łubin trwały uprawa w ogrodzie
Uprawa Łubinu w ogrodzie jest bardzo prosta, bylina ta ma małe wymagania i dobrze rośnie na glebach zarówno ubogich w składniki mineralne jak i przeciętnych. Łubin ze względu na symbiozę z bakteriami wiążącymi azot atmosferyczny użyźnia glebę. Łubin trwały jest rośliną wieloletnią i może być z powodzeniem uprawiany przez parę lat na jednym stanowisku. W sprzedaży dostępne są również odmiany niskie osiągające wysokość ok. 40 cm.
Najpopularniejszą metodą rozmnażania Łubinu trwałego jest uprawa z nasion wysiewanych wprost do gruntu wiosną lub jesienią oraz przez podział kłącza (kłącza łubinu trwałego sadzimy w ogrodzie wiosną od połowy marca, nawet do pierwszej połowy października – sadząc latem musimy pamiętać o podlewaniu). Bylina ta zimuje w gruncie i ma tendencję do rozsiewania się jeśli pozwolimy jej zawiązać nasiona. Łubin trwały kwitnie od czerwca do lipca. Obcinanie kwiatostanów tuż po kwitnieniu daje szansę na ponowne kwitnienie jesienią.
Łubin trwały wymagania i pielęgnacja
Bylina ta ma małe wymagania. Łubin preferuje stanowiska słoneczne i suche, nie należy go sadzić na stanowiskach podmokłych, ze skłonnością do zastojów wodnych. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, może być ona przeciętna i piaszczysta, ale dobrze jest ją wcześniej zasilić kompostem. Łubin trwały najlepiej rośnie na żyznych glebach ubogich w wapń. Roślina ta, ze względu na palowy system korzeniowy nie lubi przesadzania.
Pielęgnacja Łubinu ogranicza się do okresowego podlewania rośliny w upalne dni.
Rozmnażanie łubinu trwałego z nasion i sadzenie
Najłatwiejszą metodą rozmnażania Łubinu trwałego jest wysiew nasion wprost do gruntu w maju-czerwcu lub jesienią w październiku. W sprzedaży dostępne są mieszanki nasion, ale jeśli zależy nam na konkretnym kolorze kwiatów lepszym rozwiązaniem jest podział lub zakup kłącza ze sprawdzonego źródła.
Nasiona Łubinu trwałego sadzimy na głębokości 1-3 cm w rozstawie co 30-40 cm. Karpy i kłącza sadzimy w rozstawie zależnym od ich wielkości i przykrywamy paroma centymetrami gleby. Zbyt gęsto posadzone rośliny będą wybujałe i delikatne.
Łubin trwały to wieloletnia bylina z ozdobnymi kwiatami i liśćmi zimująca w gruncie i praktycznie bezobsługowa. Uprawiana w ogrodach już od wielu lat ma rzeszę zwolenników. Łubin pięknie komponuje się na grządkach z innymi bylinami, a mnogość kolorów w jakich kwitnie daje olbrzymie możliwości kompozycyjne z innymi bylinami.